Door Arend Termorshuizen en Hans Moolenaar
Aldert Zoetelief, secretaris van de AZHB had ons afgelopen voorjaar gevraagd een penvisclinic voor een aantal leden te verzorgen. Beiden sociaal ingesteld en penvisgek, leek ons dat erg leuk. Alhoewel penvissen typisch een solo-activiteit is, of hooguit met z’n tweeën goed te doen valt, lijkt het ons een goede zaak dat veel mensen het beoefenen. Wij zijn immers elkaars ambassadeurs.
Uiteraard moest een en ander gaan plaatsvinden in een van de mooie AZHB-polders, in dit geval in polder Lange Weide, ingeklemd tussen beide Wierickes bij Driebruggen.
Al om 06.00 uur liepen wij al in die polder om voor iedereen in elk geval één voorgevoerde stek te verzorgen, we hadden geen idee van het kennisniveau van de opgegeven leden. En dan is het fijn als je direct kan starten met een visje.
We moeten wel zeggen, het zou vandaag een warme dag gaan worden… en polderkarpers en warmte gaan niet goed samen, vaak zijn ze dan pas actief tegen de schemering.
Al een kwartier voor de afgesproken tijd stond er al eentje te trappelen om het weiland in te mogen, maar die moesten we nog teleurstellen; eerst even kennismaken en wat theorie. De boerin zou voor koffie, thee, water en een versnapering zorgen, bij de boerderij. Een voor een druppelden de heren binnen, typische AZHB-leden, keurige nette heren.
Even wat uitleg over hoe en wat, inclusief een pennetje en wat voer als aandenken, onder het genot van iets te drinken en daarna de polder in. Inderdaad was diegene die als eerste arriveerde deze ochtend ook al als eerste verdwenen, die had ons niet nodig gelukkig.
Arend nam van de overige 7 aanwezigen 3 leden mee de polder in, ook die behoefden geen extra info. Ervaren penvissers met prachtige oude hengels en molens. Chapeau!
Hans ging aan de slag met de vier overgeblevenen, liet zijn eigen hengel zien, en wat mogelijkheden in loodzettingen. Plus wat die voor verschil bij de aanbeet konden maken.
Er kwamen wat vragen en van lieverlee konden ook deze heren naar een van de stekken. Inmiddels was het 09.00 uur en kon je de hitte wel voelen.
De tip van de dag; zover mogelijk bij het water vandaan blijven en niet stampen.
Opvallend was dat er 12 stekken te bezetten waren, en negen vissers, maar toch bleef iedereen netjes urenlang op zijn stek zitten, ondanks het uitblijven van vangsten. Juist met penvissen is (snel) van stek wisselen een van de troeven die het verschil in succes kunnen uitmaken. We gaven het al aan, uiterst nette heren.
Rond een uur of een zag je de onrust wat toenemen, het werd steeds heter, en de vis bleef weg, dus werd het tijd even met een officieel momentje gezamenlijk te stoppen, waarbij er later nog enkele deelnemers teruggingen. We hebben ons laten vertellen dat diegene die er als allereerste was, zelfs tot 23.00 uur wilde blijven, wat hem verder vrij stond. Maar of hij nog wat gevangen heeft?
Zelf vonden we het een leerzame en gezellige ochtend en uit de feedback bleek dat iedereen er zo over dacht.
Volgend jaar nog maar eens!
